قطعه آموزشی و نمایشی

ناحیه رویشی ایرانی تورانی بخش وسیعی از ایران را دربر می‌گیرد. این ناحیه بر حسب ارتفاع از سطح دریا به دو بخش کوهستانی و دشتی تقسیم می‌شود. بخش دشتی دارای ارتفاع بین ۸۰۰ تا ۱۵۰۰ متر می‌باشد. متوسط بارندگی در این منطقه ۲۵۰ میلیمتر بوده، درحالیکه در برخی نقاط حداکثر بارندگی ۵۰ میلیمتر گزارش شده است. متوسط دمای حداکثر گرمترین ماه سال بین ۳۰ تا۴۰ درجه سانتی‌گراد و متوسط دمای حداقل سردترین ماه سال تا ۵ درجه سانتی‌گراد متغیر است.

اکثر کویرها، بیابان‌ها، شوره‌زارها و تپه‌های شنی بخش مرکزی ایران در منطقه دشتی ایرانی تورانی قرار دارند. پوشش گیاهی ناحیه ایرانی تورانی غالبا” شامل گونه‌های درمنه دشتی (Artemisia sieberi) است. علاوه بر آن گونه‌‌های مختلفی از جنس گون (Astragalus)، قیچ (Zygophylum)، پرند (Pteropyrum) و … در نواحی مختلف حضور دارند.

در این رویشگاه از باغ گیاه‌شناسی بخش دشتی ناحیه رویشی ایرانی تورانی ایجاد گردیده است و ۲۳ اجتماع گیاهی معرف ناحیه دشتی ایرانی تورانی در آن مستقر گردیده‌اند و شامل پوشش‌های شورروی و شورپسند می‌باشند که در کنار یک دریاچه نمک مستقر گردیده‌اند. در بخشی از این قسمت تپه‌های شنی و پوشش ویژه آن ایجاد شده است. مهم‌ترین جنس‌های مستقر شده در این رویشگاه عبارتند از:

Astragalus, Atriplex, Calligonum, Ephedra, Haloxylon, Halocnemum, Halostachys, Noaea, Pteropyrum, Salicornia, Salsola, Seidlitzia, Sueda, Tamarix, Zygophyllum.